زندگینامه آیتالله حاج شیخ حسین سیبویه حائری یزدی
آیتالله سیبویه در سال 1306 شمسی در شهر مقدس کربلا چشم به دنیا گشودند مقدمات حوزه را یکی پس از دیگری طی نموده و بعد بهرمندی از اساتید و علماء کربلا ، عازم نجف اشرف شدند و به تحصیل در علوم حوزوی پرداختند.
پدر ایشان آیتالله العظمی شیخ محمد علی سیبویه حائری از علمای و مراجع زمان خود محسوب میشدند و مادر وی هم نوه آیتالله شیخ محمد باقر اصفهانی بود.
مرحوم آیتالله سیبویه از شاگردان زبده مرحوم امام و آیتالله خوئی(ره) بهشمار میرفت که پیش از این از محضر استادانی همچون پدر خویش در مبحث ادبیات، فقه، اصول و تفسیر و دروس آیات حاج شیخ جعفر رشتی در بحث منطق و معالم و حاج شیخ محمد علی سُنقُری و حاج شیخ محمد خطیب در درس شرح لمعه بهره جستند.
دروس رسائل و مکاسب را نزد حاج شیخ محمدرضا اصفهانی و حاج شیخ یوسف حائری خراسانی در کنار درس تفسیر حاج سید محمدهادی میلانی شرکت کردند و پس از آن از محضر آیات حاج سی احمد اشکوری در مکاسب و حاج شیخ مجتبی لنکرانی در کفایه و دروس حاج شیخ صدرای بادکوبهای و حاج سید محمدباقر محلاتی کسب فیض کردند.
وی در ادامه مبحث خارج خود را با حضور در درس آیتالله حاج میرزاحسن یزدی و پس از آن آیتالله میرزاحسن بجنوردی و میرزاباقر زنجانی پی گرفت و در دروس آیتالله خوئی و مرحوم امام(ره) نیز شرکت کردند.
آیتالله سیبویه در حوزه نجف به تدریس علوم حوزوی پرداخت و با فعالیت در مسجد جامع شیخ طوسی(ره) آنجا را به پایگاهی علمی مذهبی در تبلیغ معارف دین و مذهب شیعه تبدیل کرد و در سال 1358 که توسط صدام از نجف اخراج شد، بههمراه جمعی از علماء مشهد را جهت حضور و ادامه فعالیت خود برگزید.
وی در مشهد نزدیک به حرم علی بن موسی الرضا(ع) مدرسه علمیه امام حسین(ع) را تأسیس کرد و به تدریس علوم دینی و تربیت طلاب و روحانیون ممتاز مشغول شد، یکی از خصوصیات مطرح وی توجه و اهتمام به تبلیغ، منبر و روضهخوانی بود که در نجف و در مشهد به آن اهتمام میورزید.